تمرین/ گرداب

” گرداب”

همایون با خودش زیر لب

می گفت:

“آیا راست است؟ آیا ممکن است؟

آنقدر جوان، انجا در شاه عبدالعظیم ما بین هزاران مردهٔ دیگر، میان خاک سرد نمناک خوابیده، کفن به تنش چسبیده!

دیگر نه اول بهار را می بیند و نه آخر پاییز را و نه روزهای خفه غمگین مانند امروز را ؛ آیا روشنایی چشم او و آهنگ

صدایش به کلی خاموش شد؟!

او که آنقدر خندان بود و

حرف های بامزه می زد.”

هوا ابر بود، بخار کمرنگی روی شیشه های پنجره را گرفته و از پشت آن شیروانی خانه همسایه دیده می شد که یک ورقه برف رویش نشسته بود.

برفپاره ها آهسته و مرتب در هوا می چرخیدند و روی لبه شیروانی
فرود می آمدند.

از دودکش روی شیروانی دود سیاه رنگی بیرون می آمد که جلو آسمان خاکستری پیچ و خم
می خورد و کم کم ناپدید
می گردید.